Tryater Op zoek naar huis
Drie generaties op zoek naar thuis in Tryatervoorstelling
Drie generaties verhuizen naar een nieuwbouwwijk om een nieuw leven te beginnen. Je ergens weer thuis voelen is echter moeilijk. Het ruikt er anders, het bed ligt niet lekker en je brengt je verleden als bagage met je mee. De nieuwe locatievoorstelling van Tryater Op zoek naar thuis, geregisseerd door Jos van Kan, gaat over de onontkoombaarheid van verandering en de noodzakelijke berusting die het vraagt.
In een bus wordt het publiek naar de eerste locatie gebracht. Aan de rand van een maïsveld ligt een omgevallen huis op een hoop zand. Een jongetje gekleed in een indianenpak loopt voorbij en richt zijn pijl en boog op het publiek. Een in zwart geklede cowboy komt vanuit het maïs tevoorschijn op de eerste tonen van Ennio Morricone, de muzikanten bevinden zich nog ergens tussen het maïs. Heel onverwacht verschijnt een vrouw met een stofzuiger en een boze puber met een tas op haar rug stuift achter haar aan.
De grote trek
De drietalige voorstelling Op zoek naar thuis (Nederlands, Fries en Leeuwarders) is een familievoorstelling voor kinderen vanaf acht jaar, waarin drie generaties gaan verhuizen en een nieuw thuis moeten vormen. Door een nieuwe start te maken, proberen ze hun verleden achter hen te laten. Toch belandt Boerin Dieuwke (Leny Dijkstra) na een wandeling weer op het erf van haar oude boerderij, die niet langer van haar is. En een Jazzpianist (Hans Thissen) blijft na een gebroken relatie letterlijk steken in het drijfzand, waar zijn nieuwe buurvrouw Pats (Lysbeth Welling) hem moet uittrekken.
Cowboys en indianen
In zwart gestoken cowboys bewegen zich tussen de personages. Zij dagen de nieuwe bewoners uit om een keuze te maken. Kies je voor vrijheid of gebondenheid? Kies je voor het leven of de dood? Ze creëren zekerheid en onzekerheid bij de verschillende personages.
De rode draad vormt de zoektocht naar de weggelopen Sproet. Het dertienjarige meisje (Alyt Damstra) begrijpt niet waarom mensen in huizen gaan wonen. Waarom zwerven ze niet gewoon rond? Ze voelt zich sterk aangetrokken door de cowboys die een vrij leven leiden en niet in een nieuwbouwhuis moeten gaan wonen. Ze krijgt van hen witte cowboylaarzen, maar als ze zich echt bij hen wil voegen, moet ze alles achterlaten, ook haar familie. Met -bescherming van het indianenjongetje weet ze de cowboys weg te jagen van haar nieuwe thuis.
Zintuiglijke belevenis
De voorstelling is een belevenis voor de zintuigen. De geur van koeienmest komt je tegemoet en wanneer het publiek zich in de maïsvelden begeeft, hoort het stemmen terwijl het met de laarzen door de blubber loopt. Een mannenkoor begeleidt het publiek al zingend naar de verschillende locaties, waar de cowboymuziek de sfeer bepaalt. Het prachtige weer doet de ernstige regenval van de afgelopen week vergeten, al heeft het gezelschap de nodige voorzorgmaatregelen genomen door de paden te bestrooien met houtsnippers.
Het ontheemde gevoel van de personages wordt goed overgebracht in het spel en het gebruik van de locaties. De wijdse leegte van de Friese vlakte zorgt voor inspiratie, of juist voor het beklemmende gevoel dat je de weg naar huis niet meer terug kunt vinden. Toch vinden alle figuren hun plek in de nieuwe omgeving en wordt er een gevoel van thuis-zijn gecreëerd.
Deze recensie is gepubliceerd op CultuurBewust.nl
Tags: CultuurBewust.nl, Down South, Jos van Kan, locatietheater, muziek, Op zoek naar thuis, recensie, Rozemarijn Strubbe, theater, Tryater, voorstelling
