Rozemarijn Strubbe

Oerol: Een bijzondere verbintenis in Tillefoan

Tillefoan is het nieuwe project dat het gezelschap OpenBlik maakte voor het festival Oerol, dat deze week plaatsvindt op het schiereiland Terschelling. De voorstelling is gebaseerd op de verhalen van eilandbewoners, die zichtbaar, maar vooral hoorbaar worden gemaakt in spiegels, monsterkoppen en oude koffers.

Midden in het bos staat een paneel met drie witte deuren. Ze bieden toegang tot drie korte voorstellingen die in het teken staan van de thema’s Angst, Schaamte en Spijt. De verhalen zijn gebaseerd op de verhalen van eilandbewoners, die nauw betrokken waren bij het project. OpenBlik staat onder leiding van Marleen Noordergraaf en Esmeralda Detmers en maakte al eerder door het publiek gewaardeerde producties voor het Oerol festival.

De verbinding herstellen
Het publiek wordt bij de verzamelplaats door een telefoonmonteur opgehaald. Die is zeer teleurgesteld als hij de groep mensen ziet staan. Hij had gevraagd om 60 competente telefoonmonteurs en nu moet hij het hier mee doen. De monteur kiest drie groepsleiders uit het publiek, die de verschillende groepen via het door gekleurde telefoonkabels aangegeven pad moeten begeleiden naar de theaterlocaties. Het publiek krijgt de opdracht aan het einde van elk pad de verbinding te herstellen.

Schaamte
Aan het einde van de rode draden bevindt zich een groep kinderen die elk een deel van een kledingsstuk vasthouden. In het midden van de groep zit een wit geklede man op de grond. Wanneer hij het publiek ziet, schaamt hij zich voor zijn ongekleedheid. Hij maant de kinderen bij zich, die elk een deel van zijn kostuum opplakken. De man steekt een monoloog af waarin hij zegt dat het tot de etiquette behoort om de edele delen te bedekken. Daarna mag het publiek plaatsnemen aan de kaptafels. Op de kaptafels liggen koptelefoons. Hierdoor kan het publiek verhalen horen van jongeren over momenten waar zij zich voor schamen. Bij andere kaptafels wordt het publiek gespiegeld door de kinderen die tegenover hen zijn gaan zitten. Het publiek voelt zich hier eerst wat ongemakkelijk door, maar al snel gaat een deel van de toeschouwers gekke bewegingen maken om de kinderen uit te dagen.

Angst
Tijdens de tweede ronde moet het publiek een ander pad volgen. Aan het einde van de groene draden vertelt een jonge vrouw (Marleen Noordergraaf) in een prachtig gekleurd vlinderkostuum, dat ze vaak bang is en ze vraagt het publiek of ze ook wel eens bang zijn. Wanneer ze haar vlinderrok over haar hoofd trekt verandert ze in een eng monster.
Een aantal toeschouwers wordt gevraagd met haar mee te komen om een van de prachtig vormgegeven monsterkoppen, die in de bomen hangen, op te zetten. In de koppen kan het publiek verhalen horen van kinderen die vertellen waar ze bang voor zijn. Opvallend is dat de kinderen vaak dezelfde dingen opnoemen: spinnen, onweer, een dierbare kwijtraken of alleen achterblijven. De koppen zijn gebaseerd op tekeningen van de kinderen, die het publiek op de terugweg kan zien.

Spijt
De blauwe draden leiden het publiek naar een bunker waar twee vrouwen, waaronder Esmeralda Detmers, zich bekommeren over koffers die een bijzondere inhoud hebben. Door de koffer tegen het oor te houden, zijn verhalen te horen van oude mensen die vertellen over het praten over gevoelens. De koffers zijn letterlijk emotionele bagage van mensen die vroeger nooit over hun gevoelens hebben kunnen praten.

De verbinding hersteld 
De verschillende personages verzamelen zich in de slotscene bij de deuren met een rinkelende telefoon in de hand. De monteur dankt het publiek voor het leggen van de verbinding, waarna een groot rood hart de lucht in schiet.
In de voorstelling Tillefoan wordt duidelijk dat gevoelens vaak moeilijk bespreekbaar zijn, maar dat je verbinding kunt maken met mensen wanneer je je gevoelens uit. Je hebt de ander wel nodig om deze verbinding te kunnen maken.
Tillefoan is een zeer geslaagde voorstelling. De combinatie van het sprookjesachtige en de realistische verhalen van de eilandbewoners zorgt voor een bijzondere symboliek die subtiel aanwezig is, maar wel een verbinding tussen het publiek en de personages veroorzaakt.

Deze recensie is gepubliceerd op CultuurBewust.nl

Tags: CultuurBewust.nl, locatietheater, Oerol, OpenBlik, recensie, Rozemarijn Strubbe, Terschelling, theater, Tillefoan, voorstelling