MNSKP: recensie Thúsfront – Tryater

By Rozemarijn • Publicaties, Recensies • 27 Feb 2015

thusfront banner

Tryater reist met het stuk Thúsfront door de provincie. Donderdag 26 februari was het stuk te zien in MFC De Helling in Winsum. Een aangrijpend en herkenbaar verhaal, geschreven door Romke Toering, over ouders die thuis achterblijven wanneer hun zonen naar Uruzgan uitgezonden worden. Ze moeten hun kinderen loslaten, maar weten niet hoe. In de regie van Silvia Andringa maken de acteurs de onmetelijke afstand tussen ouder en kind voelbaar en weten ze het publiek diep te raken.

Schrijver Romke Toering heeft in de afgelopen jaren aan veel keukentafels gezeten om de verhalen van ouders te horen en op te tekenen. Het zijn verhalen van gewone mensen, herkenbaar voor vele generaties. Iedereen kent wel iemand die het leger in is gegaan, maar de beleving is voor ieder weer anders. Hier speelt Toering slim op in door als vertrekpunt drie gezinnen te nemen met ieder een andere beginsituatie. De reden dat de zoon het leger in ging, maar ook de relatie tussen moeder en zoon, is heel bepalend voor het verloop van de uitzending. Staan de ouders achter de keuze van hun kind? Kunnen ze accepteren dat ze geen zeggenschap meer over hem hebben?

De frustratie van het oneindige wachten

De voorstelling heeft in de opening een beschrijvende stijl. De emoties blijven nog wat op afstand. De spanning groeit, wanneer de jongens uitgezonden zijn en de ouders thuis achterblijven. Het oneindige wachten begint: geen raad weten met de tijd; geen zicht hebben op de situatie. Uruzgan is er altijd. Het trommelt de hele dag door je lijf.

Wanneer de ouders onderling met elkaar in contact komen, wordt het spel boeiender. Ze staan verschillend in de situatie tot op het punt dat ze onderling gaan vergelijken wie het zwaarder heeft. De gemoederen lopen steeds hoger op en de confrontaties worden feller. Verassend is het wanneer Lianne Zandstra als ogenschijnlijk onbezorgde moeder heftig uitvalt tegen haar man.

Maar ook de verstilde momenten weten het publiek te raken. Aangrijpend is de scène wanneer zoon Meinte huilend naar huis belt om zijn moeder te vertellen dat hij vlak naast zijn maat stond toen die doodgeschoten werd. Ondanks dat de acteurs Lourens van den Akker en Nynke Heeg op het toneel maar een paar meter van elkaar verwijderd zijn, voel je als publiek de onmetelijke afstand die moeder en zoon van elkaar scheidt.

Live verslag vanuit het front

Alleen Lourens van den Akker is als zoon Meinte fysiek aanwezig op toneel. De andere zonen (Romke Gabe Draaijer en Raymond Muller) ziet het publiek via videobeelden waarin ze hun gedachten delen. De makers van de beelden, Freya en Sarah Eshuijs, kozen voor een stijl waarin de camera dicht op de huid van de spelers zit. Het natuurlijke spel van de jongens komt hierdoor direct binnen bij het publiek. Van den Akker maakt ook live verslag vanuit het front met een camera op toneel. Knap is het hoe hij de beleving oproept alsof hij werkelijk in Uruzgan zit, terwijl het publiek hem gewoon ziet staan.

Wanneer de jongens weer thuiskomen, blijkt al snel dat ze niet meer kunnen aarden in de alledaagse werkelijkheid van het gewone leven. Dan begint voor de ouders het echte loslaten, zodat hun jongens hun eigen weg kunnen vinden. De herkenbaarheid van de verhalen en het krachtige spel van de acteurs maken van Thúsfront een prachtig stuk, dat het publiek nog lang bij zal blijven.

De voorstelling reist tot april door de provincie. Op zaterdag 11 april is Thúsfront te zien in Stadschouwburg de Harmonie in Leeuwarden (met Nederlandse boventiteling). Kijk hierrr voor meer speeldata. 

Foto’s Saris en den Engelsman

Deze recensie is gepubliceerd op www.mnskp.nl

Tags: , , , , , , , , , , , , , ,

Comments are closed.