Dolf Jansen Altijd Verder

By Rozemarijn • Recensies • 8 Apr 2010

Altijd Verder: een kritische beschouwing van een hardloper

De voorstelling Altijd Verder is gebaseerd op het gelijknamige boek van Dolf Jansen en gaat over de actualiteit van het afgelopen jaar, maar ook over het bloed, zweet en de tranen van zijn hardlooppassie. Met keiharde satire en poëtische gedachten vertelt Jansen over het leven.

De gebruikelijke grappen over de plaats van de voorstelling, de bevolking en de man met het afschuwelijke overhemd op de eerste rij, zorgen ervoor dat de toon direct is gezet. In Altijd Verder vertelt een man van 46 jaar over zijn dertigjarige hardloopcarrière. Zijn carrière begint als vijftienjarig jongetje dat in zijn korte blauwe broekje in Amsterdam-Oost langs de Middenlaan rende, om zo indruk te maken op de meisjes in zijn klas. Sindsdien loopt hij elke
dag de marathon om zichzelf te overwinnen.

In zijn satire geeft Jansen vooral af op de niet zo slimme bekende Nederlanders en de slappe aftreksels van politici, die tot de Nederlandse cultuur behoren. Vooral Jan Peter Balkenende moet het ontgelden: “CDA gaat campagne voeren met Jan Peter, bij gebrek aan beter.” Jansen
zegt dat de symboliek van het Nederlands leiderschap een luchtballon met het hoofd van onze premier erop is: een hoofd met hete lucht. Terecht zegt hij dat we elkaar moeten willen verstaan om elkaar te kunnen begrijpen. Hiermee verwijst hij zowel naar het gezinsleven als naar de politiek.

Na veel gelach van het publiek stelt Jansen: “Ik vind dat je alles moet kunnen zeggen.” Deze uitspraak werd gedaan door VVD’er Mark Rutten. Volgens Jansen heeft hij gelijk, omdat het vrijheid betekent. Natuurlijk stemt het publiek hiermee in, maar wanneer hij daarna de opmerking maakt dat de Holocaust eigenlijk best meeviel, is hetzelfde publiek plotseling doodstil.

De satire en levensverhalen worden afgewisseld met korte autobiografische beschouwingen. Altijd Verder is hierdoor een zoektocht naar zichzelf. Met verlichting van boven staat hij als een dominee achter de preekstoel. Deze stukken lijken de voorstelling een serieuze lading te moeten geven, maar ze halen vooral de spanning uit het geheel.

Jansen praat over het geloof en de kritische gedachte. Jansen zegt dat je best kunt geloven en toch na kunt denken. De boodschap van de hele avond is dan ook: “Denk zelf na.” Maar verwachten we als publiek niet dat de cabaretier ons gaat vertellen hoe we moeten nadenken en dan het liefst in de vorm van harde satire? Met veel gelach en goede interactie met de zaal weet Dolf Jansen het publiek te overtuigen. Zoals hij zelf opmerkt: “Hoe is het mogelijk dat er uit dat jochie van 15 zo’n rasartiest is voortgekomen…”

Deze recensie is gepubliceerd op CultuurBewust.nl

Tags: , , , , , , ,

Comments are closed.